Ouderschap starten vanuit een conflict is super lastig maar niet overkomelijk

Ouderschap vanuit een conflict

Hun zoon is net twee, de ouders zijn twintigers.

Zijn aankondiging was onverwacht toen ze net besloten hadden hun relatie te beëindigen omdat ze hardhandig waren naar elkaar.

Ze waren bang  voor hun eigen gedrag in hun ruzies.

Ze slikte antibiotica en wist niet dat je dan niet meer beschermd bent door de pil.

De vader heeft zijn zoon nog maar een paar keer gezien in een kantoorgebouw met opbouw van het contact.

Hun spanning was voelbaar toen ik ze voor de eerste keer samen sprak. Het wantrouwen van moeder en de onmacht van vader resoneerden in hardheid en verwijten.

Het eerste positieve stapje kwam doordat er begeleide omgang was in een speeltuin. De zoon was meer open voor vader op deze kinderplek.

De zoon vertoont opvallend gedrag na de omgang doordat hij thuis bij moeder afstandelijk is naar haar en zegt dat ‘mama is bang voor Jeffrey’. De zoon voelt haar pijn naadloos aan. Ik zie een hoog sensitief kind dat sterk co-reguleert met de ouder.

In de gezamenlijke gesprekken kwam er meer rust door de structuur die ik hen geef: stel vragen, vermijd het verwijt, praat vanuit ‘ik’.

Door individuele begeleiding krijgen ze meer inzicht in hun aandeel in de situatie.

Al in hun derde ontmoeting kwam een gezonde beweging: ze luisteren meer naar elkaar, er was meer oogcontact, er waren eerlijke vragen en antwoorden.

Ze konden de pijn die ze bij elkaar hadden opgeroepen bespreken en op reflecteren. Een diepere connectie was voelbaar. Eerlijkheid in plaats van overlevingsmechanismen.

Ik had hen de woorden aangereikt en zij pasten het toe. Er ontstond weer verbinding in het gezin dat ze vormen.

Ik voelde bewondering voor de wijsheid van deze twee ‘ouders met een lastige start van het ouderschap’.

Zij weten dat je alleen je eigen pijn kunt verwerken.

Zij weten dat hun kind het nodig heeft dat zij in respectvol contact zijn met elkaar.

Zij weten dat dat zijzelf de sleutel daartoe zijn.

Wat een mooie dag voor hun kind!

Vier tips voor fijn contact met de ander

1 Praat positief vanuit jouw waarheid

Vertel jouw waarheid op de situatie, los van meningen van anderen. Praat vanuit ‘Ik’, ook naar kinderen toe.
Wees er bewust van dat wanneer je negatief praat, of je aspecten mooier of zwaarder maakt, je het verdraait, jezelf groter of kleiner maakt, dat je dan gevoelens nog niet genoeg verwerkt hebt. Dit is voelbaar voor de ander. Onderzoek jouw pijn die onder dit mechanisme zit. Als dat lukt dan ben je vrij van negatieve onverwerkte gevoelens. De ander zal meer van je aannemen als je oprecht en positief spreekt. Je kind zal beter naar je luisteren.

2. Neem een verwijt niet persoonlijk

Een verwijt gaat niet over jou, maar over een beschermingsmechanise van pijn bij degene die het uitspreekt.

Als je dingen persoonlijk aantrekt en iemand zegt iets negatiefs over jou, dan voel je je misschien beledigd. Je gaat je verdedigen en creëert hierdoor vaak een conflict.

Ook de mening die je hebt over jezelf, is niet per definitie waar.

Jij bent niet verantwoordelijk voor wat de ander zegt en doet. Je draagt alleen verantwoordelijkheid voor jezelf.

Laat je niet raken door de mening van anderen; zij leven in hun werkelijkheid en jij in de jouwe.

3. Stel een vraag ipv dat je een aanname doet

Bijna elk conflict wordt veroorzaakt doordat mensen aannames doen en het persoonlijk opvatten van woorden en daden.

Als je iets niet direct begrijpt, dan bedenk je vrij snel iets. Je projecteert een veronderstelling op een situatie. Je denkt aan iets dat het zou kunnen zijn, zonder hierover zeker te zijn.

En dit begint bij jou nadien te leven als de waarheid.

Totdat de waarheid echt aan het licht komt. En dan besef je hoe stom het was om deze veronderstelling te hebben gemaakt.

Door een respectvolle en open vraag te stellen weet je meer over de waarheid van de ander en kunt je je aanname loslaten.

4. Onderzoek jouw aandeel en herstel

Onderzoek wat jouw aandeel is in het conflict. Heb je een aanname gedaan, heb je negatief gesproken, heb je iets gezegd vanuit jouw pijn? We zijn mensen en mogen fouten maken.

De drie bovengenoemde inzichten is een patroon dat je niet in een keer kunt veranderen. Wees eerlijk over je fouten en zeg ‘sorry voor mijn aandeel’. Dat geeft aan dat waarschijnlijk ook de ander een aandeel heeft. Dat jullie beiden daarin iets te leren hebben.

Door te blijven oefenen zal je merken dat je dit in kleine stapjes beter afgaat.  

gerelateerde artikelen