Onderzoek MASIC en NICHD

U heeft interesse in een MASIC onderzoek/NICHD kindinterview protocol.

Bij een complexe scheiding kan het de wens zijn een uitgebreid onderzoek te doen op basis van MASIC onderzoek/NICHD kindinterview protocol. Het doel hiervan is objectief onderzoek naar het verloop van conflicten in de scheiding waarin meningen en bewijs voor feiten helder uiteen worden gezet. Op basis hiervan kan een plan van herstel van de belasting van de kinderen geadviseerd worden.

Wat is de MASIC?

MASIC staat voor Mediator’s Assessment of Safety Issues and Concerns. De MASIC biedt een gestructureerde beoordeling van partnergeweld bij ouderparen die in een (conflict)scheiding verwikkeld zijn. Wetenschappelijk onderzoek heeft aangetoond dat bij meer dan de helft van deze complexe scheidingen een voorgeschiedenis van partnergeweld speelt. In een artikel van Pedagogiek nr 2, 2020 wordt geschreven: ‘ In de conflictscheiding als complexe gezinsproblematiek is de screening op huiselijk geweld essentieel,’ volgens C.de Ruiter, Marilien Marzolla, en Niki Ramakers. De MASIC wordt omschreven als: ‘De MASIC bestaat uit twee onderdelen: (1) een semigestructureerd interview, dat bij elke ouder apart wordt afgenomen, en (2) een dossieronderzoek dat op basis van de afgenomen interviews en informatie afkomstig uit andere bronnen (denk aan: politiegegevens, medische gegevens, gesprekken met getuigen van het partnergeweld) door de professional dient te worden uitgevoerd. Op basis van de vragenlijst en het dossieronderzoek wordt verslag gemaakt over de gezinssituatie, de relationele voorgeschiedenis, eventuele psychische en verslavingsproblemen, en wensen ten aanzien van de toekomstige situatie wat betreft gezag en omgang. De MASIC is vergelijkbaar met een psychologische test of een semigestructureerd interview over de levensloop, waarop de professional zijn/haar diagnose en conclusies baseert. Dit testmateriaal is nooit ter inzage voor een cliënt, omdat die laatste niet bevoegd is om deze instrumenten te interpreteren. Uiteraard hebben cliënten wel toegang tot de rapportage die op de uitslagen van de instrumenten zijn gebaseerd.’

Wat is een NICHD-protocol?

Het artikel ‘De betrouwbaarheid van verklaringen van kinderen’, Otgaar ea, 2020, beschrijft NICHD; ‘Het NICHD-protocol (ontwikkeld door National Institute of Child Health and Human Development) bevat een aantal cruciale fasen om kinderen op een verantwoorde manier te interviewen. Allereerst zijn er de basisregels van het interview. Wanneer een kind middels het NICHD Protocol wordt geïnterviewd, zal zij/hij eerst uitleg ontvangen dat het bijvoorbeeld geen probleem is als zij/hij het antwoord op een vraag niet weet. En dat het belangrijk is om de waarheid te spreken tijdens het interview. Na deze fase ontvangen kinderen de zogenaamde rapport building. Tijdens deze fase is het doel om kinderen op het gemak te stellen. Want: kinderen die zich op hun gemak voelen zullen eerder geneigd zijn om te praten over traumatische ervaringen (Hershkowitz & Lamb, in press).

…Het NICHD Protocol onderscheidt verschillende vraagtypen die tijdens deze fase gesteld kunnen worden. Cruciaal zijn de open vragen (ook wel invitaties genoemd) omdat die leiden tot betrouwbare verklaringen. Echter, als kinderen na het stellen van zulke vragen geen nieuwe informatie meer prijsgeven kan overgegaan worden op het gebruik van meer gesloten vragen. Zo kan gebruikgemaakt worden van directieve vragen (“Wie heeft je aangeraakt?”) of vragen waarin een keuze gemaakt dient te worden (“Ben je in de slaapkamer of in de woonkamer misbruikt”). Na het stellen van zulke vragen is de aanbeveling om weer te overschakelen op het gebruik van open vragen (“Je zei dat je vader je had aangeraakt. Vertel daar eens meer over”)…Onderzoek heeft meermaals uitgewezen dat het gebruik van het NICHD Protocol leidt tot een aanzienlijke toename in details die accuraat zijn (Benia, Hauck-Filho, Dillenburg, & Stein, 2015). Zulke gedetailleerde verklaringen worden vaak als geloofwaardig gezien in rechtszaken en leiden dan ook dikwijls tot de rechterlijke beslissing dat verdachten als schuldig worden bevonden (zie bijvoorbeeld Pipe, Orbach, Lamb, Abbott, & Stewart, 2013; maar zie ook Pichler, Sharman, Powell, Westera, & Goodman-Delahunty, 2020). In verschillende landen (bijvoorbeeld Israël, België) waarbij het NICHD Protocol (deels) is ingevoerd bij de politie of hulpverleningsinstanties, heeft onderzoek uitgewezen dat na de invoering van dit protocol een aanmerkelijk verbetering op te merken was in het type vragen dat gesteld werd en een flinke toename te bezien was in de hoeveelheid details die opgehaald werden tijdens de interviews (Orbach et al., 2000). In andere landen zoals Nederland is het NICHD Protocol onlangs ingevoerd bij de werkwijze van de Raad van de Kinderbescherming.

De werkwijze

In de werkwijze wordt gestreefd naar informatievinding op basis van onderzoek en neutraliteit in de relatie met de ouders en de onderzoeker. Voor het onderzoek worden twee wetenschappelijk onderbouwde methoden ingezet: de MASIC en het NICHD kind-interview-protocol.

De aanpak bestaat uit de volgende acties:

1. Formuleren van onderzoeksvragen en adviesvragen met de ouders en eventueel met de betrokken jeugdinstanties.
2. Tot stand brengen van akkoord over de onderzoeksvragen totdat de trajectovereenkomst is getekend. 
3. Ontvangen van de getekende hulpverleningsovereenkomst en ontvangen van documenten over de financiering van het traject. 
4. Bestuderen van de beschikbare stukken die de ouders aanleveren.
5. Gesprekken met de ouders en de beide kinderen individueel.
6. MASIC-vragenlijst afnemen bij de ouders individueel.
7. NICHD kind-interview-protocol afnemen bij de kinderen.
8. Intercollegiaal overleg.
9. Verslag opstellen.
10. Terugkoppeling naar de ouders individueel.

Deze methoden en werkwijze zijn gebaseerd op scholing van Dr. Corine de Ruiter, Hoogleraar Forensische Psychologie Univesiteit van Maastricht.

Ingeschatte tijdslijn

Zorgvuldigheid wordt van hoger belang geacht dan de snelheid van het onderzoek. Het verloop van het onderzoek is mede afhankelijk van de inzet en beschikbaarheid van de ouders. Daarnaast wordt er rekening gehouden met de tijd die de kinderen nodig hebben om te wennen aan de onderzoeker en dat zij willen vertellen over hoe zij de situatie zien. Er is een mogelijkheid tot het uitvoeren van een screeningsonderzoek om te bepalen of meer onderzoek naar trauma en dissociatie bij de kinderen nodig is.

De verwachting is dat het onderzoek 80-100 uur nodig heeft, inclusief tussendoor-contact en verslaglegging.

Indien u meer informatie wenst kunt u een mail sturen via het contactformulier.